Język emilijski
Obszar | Włochy (Emilia-Romagna) | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Liczba mówiących | ok. 2 mln | ||||||
Pismo/alfabet | |||||||
Klasyfikacja genetyczna | |||||||
| |||||||
Kody języka | |||||||
Kod ISO 639-2↗ | roa | ||||||
Kod ISO 639-3↗ | eml | ||||||
IETF | brak | ||||||
Glottolog | emil1243 | ||||||
WALS | itb | ||||||
W Wikipedii | |||||||
| |||||||
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. |

Zasięg występowania języka emilijskiego
Języki zachodnioromańskie zaznaczono na zielono
Język emilijski – zespół dialektów używanych w środkowo-północnych Włoszech, w regionie Emilia-Romania, i tradycyjnie uważanych za dialekty języka włoskiego. Strukturalnie język emilijski zupełnie się różni od języka włoskiego (F. Agard 1985)[1]. Z językoznawczego punktu widzenia język emilijski nie jest dialektem języka włoskiego, gdyż jest klasyfikowany w podgrupie gallo-italskiej języków zachodnioromańskich[2][1], zaś włoski należy do grupy italsko-dalmatyńskiej[3]. Dialekty emilijskie nie wytworzyły jak dotąd formy ustandardyzowanego języka literackiego. Istnieje niezbyt obfita literatura tworzona w gwarach lokalnych takich ośrodków jak Bolonia czy Ferrara.
Przypisy
Linki zewnętrzne
![]() | Zobacz hasło emilijski w Wikisłowniku |
- Dane Ethnologue dla języka emilijskiego
- Wikipedia w języku emilijskim
- p
- d
- e
wschodnioromańskie | |
---|---|
południoworomańskie |
|
zachodnioromańskie |
|
- Łacina jest przodkiem wszystkich języków romańskich