Język pikardyjski

picard
(ch'ti, ch'timi, rouchi)

Obszar	Francja (Pikardia, Nord-Pas-de-Calais), Belgia (Hainaut)
Liczba mówiących	~ 700 000
Pismo/alfabet	łacińskie
Klasyfikacja genetyczna
Języki indoeuropejskie Języki italskie Języki romańskie Języki zachodnioromańskie Język pikardyjski
Status oficjalny
język urzędowy	Belgia-oficjalny język regionalny w prowincji Hainaut
UNESCO	4 poważnie zagrożony↗
Ethnologue	8b prawie wymarły↗
Kody języka
Kod ISO 639-1↗	brak
Kod ISO 639-2↗	–
Kod ISO 639-3↗	pcd
IETF	pcd
Glottolog	pica1241
Ethnologue	pcd
SIL	pcd
Występowanie
Język pikardyjski (Picard)
W Wikipedii
Zobacz też: język, języki świata Wikipedia w języku pikardyjskim Słownik języka pikardyjskiego w Wikisłowniku
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.

Język pikardyjski (picard, ch'ti) – etnolekt romański z grupy langues d’oïl, posługują się nim mieszkańcy Pikardii – w północnej części Francji oraz w belgijskim Hainaut.

Najczęściej uznawany za dialekt języka francuskiego. SIL International oraz Europejskie Biuro Języków Mniej Używanych uznaje pikardyjski za odrębny język, jest on również oficjalnie uznany za język regionalny w Belgii, także władze francuskie uważają pikardyjski za język odrębny od francuskiego^[1].

Język obecnie zanikający.

Zobacz też

• język waloński

Przypisy

Bibliografia

• Fernand Carton (en coll. avec Maurice Lebègue): Atlas linguistique et ethnographique picard, Vol. 1(1989), Vol. 2 (1998), Coll. Atlas linguistiques de France par régions, Paris, Ed. CNRS.
• Jean-Michel Eloy, La constitution du picard : une approche de la notion de langue, Louvain, Peeters (Bibliothèque des Cahiers de l'Institut de Linguistique de Louvain), 1997, ISBN 90-6831-905-1.
• Marie-Madeleine Duquef, Amassoér, dictionnaire picard-français, français-picard, Librairie du Labyrinthe, Amiens, 2004.

Linki zewnętrzne

• Dane Ethnologue dla języka pikardyjskiego